क्षण
माजे मीपण न राहिले मागे किती क्षण राहिले
सोसल्या अनंता यातना जरी दुख बोलू लागले
माजे मीपणन राहिले
पाहीली स्वप्ने कितीजरी राहिली उराशी बिलगुनी
पूर्ण न होता राहिला अपुर्णतेचा शाप हा
जगताना जगी या दिल्याघेताल्याचे वाटेकरी
चालताना रास्ता दिसे कात्यापरी
तो सरताना सरतच नाही परि सर्वही भोगने
मागे किती क्षण राहिले
पाहिले जरी मागे वलुनी बहुत गेले राहुनी
करण्यासारखे जगी या मन बोलू लागले
माजे मीपण न राहिले मागे किती क्षण राहिले
0 comments:
Post a Comment